Aby powstało wrażenie, potrzebna jest odpowiednia siła dzia­łania bodźca. Zbyt mała siła bodźca nie wywoła wrażenia, np. przy zbyt słabym zapachu nie odczujemy go. Wrażliwością nazy­wamy zdolność odczuwania wrażeń przy słabych podnietach, a minimalną wielkość pobudzenia, dającą ledwie odczuwalne wra­żenie, nazywamy progiem wrażliwości. Próg wrażliwości jest ce­chą indywidualną, u jednych będzie wyższy, u innych niższy. Osoby zajmujące się określoną działalnością potrafią wykryć drobne różnice w cechach prawie identycznych przedmiotów i odbierać różne wrażenia. Ten minimalny przyrost, dający do­strzegalną różnicę wrażeń, nazywamy progiem różnicy. Umiejęt­ność wykrywania drobnych różnic w podnietach, dających zmia­ny wrażeń, nazywamy czułością.

Próg różnicy, np. dźwięku, równa się przeciętnie jednej dzie­siątej liczby drgań, które spowodowały wrażenie. Różnicę masy odczuwa się przeciętnie wtedy, gdy zwiększymy ją o cztery set­ne. Na przykład, gdy do 100 g leżących na dłoni dodamy 3?4 g, wtedy odczuwamy już większą masę. Ale i w tym przypadku dużą rolę odgrywają różnice indywidualne. Progi różnicy są bar­dzo małe u osób zajmujących się specjalną działalnością, np. u brakarzy wykrywających niedokładności w jednolitości i in­tensywności barwy w materiałach tekstylnych lub u kiperów określających smak i jakość win.