Podczas bardziej formalnych posiłków czy waż­niejszych uroczystości goście mogą zostać posadzeni inaczej. Jeden stół może być postawiony przy końcu stołu głównego. Czasem inne stoły przylegają do jego obu stron lub też są one mniejsze, na cztery do sześciu osób, i stoją osobno. Wszystko jest kwestią wyboru i potrzeb. Jeśli stoły stoją osobno, powinny się na nich znaleźć butelki z winem, tak aby goście w celu napeł­nienia kieliszków nie musieli krążyć po całej sali, czy czekać na kelnera. W dużym stopniu.o miejscach po­szczególnych gości powinno decydować to, czy oso­by sąsiadujące będą do siebie pasowały.

Plan rozmieszczania gości

Im większe i bardziej oficjalne przyjęcie, tym wię­ksze doświadczenie potrzebne jest do jego zorganizo­wania. Często goście mogą znaleźć na stole kartki ze swymi nazwiskami.

Jeśli przyjęcie jest naprawdę duże, z wieloma sto­łami, na ścianie powinna wisieć „mapa”, aby goście mogli znaleźć swoje miejsca. Kobiety i mężczyźni powinni siedzieć na przemian. Wszelkie wyjątki nie muszą oznaczać, że nie znamy się na etykiecie. Jeśli dwoje ludzi się nie lubi, rozdziel ich. Zabawne będzie, gdy między daniami, w środku przyjęcia, wszyscy pa­nowie przesiądą się o dwa miejsca w lewo.

Najcenniejszym wyczuciem gospodarza jest umie­jętność posadzenia introwertyka między ekstrawerty­kami, osoby spokojnej obok osoby rozmownej. Krót­ko mówiąc, etykieta oznacza bardziej używanie zdro­wego rozsądku w celu zapewnienia dobrej zabawy, niż przestrzeganie bezsensownych, sztywnych prze­pisów.

Menu po francusku

Na wypadek, gdybyś w restauracji spotkał się z me­nu podanym w języku francuskim lub angielskim, a nie znasz tych języków, podaję dwa sekrety, jak wy­brnąć z takiej sytuacji.

Po pierwsze: naucz się na pamięć poniższych wy­razów, co powie ci, z jakim rodzajem jedzenia masz do czynienia. Znajomość tych paru słów pomoże ci w dokonaniu właściwego wyboru.

Po drugie: unikniesz paniki, pamiętając, że nie wie­dzieć czegoś, to nie hańba. Zachowaj spokój, bo naj­zupełniej w zgodzie z etykietą będzie poprosić kelne­ra czy sąsiada o pomoc.