Emocje wyrażają stosunek jednostki do przedmiotów i zjawisk otaczającego świata. Istnieje duża różnorodność stanów emocjo­nalnych oraz wiele określeń na ich oznaczenie. Na określenie przeżyć jednostki używa się w psychologii dwóch terminów: emocje i uczucia. Często używa się ich zamiennie, co nie zawsze jest słuszne. Przy używaniu tych nazw należy uwzględniać pewne tradycje językowe. Trudno mówić o emocjach patriotycz­nych lub estetycznych, jeśli zawsze mówiło się o uczuciach. Przy określeniu przeżyć prostych przebiegających często gwałtownie i trwających względnie krótko, najczęściej używa się terminu emocje, a przy bardziej trwałych, utrzymujących się przez dłuż­szy czas ? uczucia.

Emocje nazywane są również przeżyciami pierwotnymi, zwią­zanymi z zaspokojeniem potrzeb biologicznych, takich jak: po­trzeba pokarmu, wody, snu, potrzeby seksualne i inne. Ten rodzaj emocji aktywizowany jest głównie przez ośrodki podkorowe, któ­re z kolei aktywizując korę mózgu przenoszą pobudzenia do na­rządów wykonawczych. Emocje powiązane są również z popęda­mi, których podłożem anatomicznym są ośrodki podkorowe, głów­nie podwzgórze i struktury międzymózgowia. Wzbudzaniu po­pędu towarzyszą zawsze napięcia emocjonalne.

Uczucia aktywizowane są przez korę mózgu i związane są z za­spokojeniem potrzeb wyższego rzędu, specyficznie ludzkich, zwa­nych potrzebami psychicznymi. Należą do nich: potrzeba miłości, niezależności, władzy, osiągnięć, uznania i wiele innych. Uczucia są jak gdyby wyższym piętrem emocji i występują u ludzi jako reakcje na bodźce o zabarwieniu społecznym. Odnoszą się za­równo do podmiotu, jak i do innych osób, czy określonych sy­tuacji, zjawisk, idei itp.. Zaliczamy do nich między innymi: miłość, uczucia patriotyczne, moralne, estetyczne, społeczne, intelek­tualne, zawiść, zazdrość.