Różne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne mogą odwracać na­szą uwagę od przedmiotu, na którym powinniśmy ją skupić. Na­wet niewielki ból zęba przeszkadza w skupieniu uwagi. Również przeżycia emocjonalne odwracają uwagę od przedmiotu, którym mamy się zająć. Hałas silnika, głośne rozmowy, muzyka odwra­cają uwagę od tego, co robimy i przeszkadzają w skupieniu się nad materiałem jaki mamy opracować. Są osoby, które potra­fią pracować, gdy jest gwarno i hałaśliwie, ale praca ich jest mniej wydajna niż w warunkach spokoju. Wyeliminowanie z oto­czenia podniet bezpośrednio działających na nasze receptory po­zwala na lepszą koncentrację uwagi.

Do czynników wpływających na uwagę należy roztarg­nienie. Wyróżnia się dwa rodzaje roztargnienia. Jeden, to cią­głe przerzucanie uwagi z przedmiotu na przedmiot, bez zatrzy­mania jej dłużej na jednym z nich. Ten rodzaj roztargnienia spo­tykamy najczęściej u dzieci, u których dominuje uwaga mimo­wolna. Występuje ono czasami u ludzi dorosłych, którzy nie kończą rozpoczętej pracy, zapominają o podjętych zobowiąza­niach, gubią drobiazgi i nie mogą ich odnaleźć.

Drugi rodzaj roztargnienia związany jest z zajęciem się całko­wicie jednym przedmiotem lub zjawiskiem. Następuje silna koncentracja uwagi na tym przedmiocie i wszystko inne jest zahamowane. Do takiego człowieka można mówić, pytać, wydawać mu polecenia, a on tak jest zajęty danym zjawiskiem, że nie reaguje na nasze słowa. Wszystko, co nie łączy się z przed­miotem jego uwagi, przestaje dla niego istnieć. Taki rodzaj roz­targnienia charakteryzuje np. uczonych, pochłoniętych rozwiązy­waniem ważnego problemu.