Podstawową formą działalności dziecka w tym okresie jest nauka szkolna. Dziecko 7-letnie przychodząc do szkoły jest doj­rzałe do rozpoczęcia systematycznej nauki, dostosowanej do jego możliwości umysłowych. Ma opanowanych wiele pojęć, przy­swojony wystarczający zasób słów i umiejętność formułowania zdań, rozumie już niektóre symbole niezbędne w nauce. Dziecko jest prawidłowo rozwinięte fizycznie, nieco wyrośnięte, bo w okresie przedszkolnym rosło w górę; teraz wzrost będzie mniej­szy, za to bardziej będzie tężało i rozrastało się wszerz. Rozwój fizyczny dziecka przebiega dalej, mięśnie są jeszcze słabe, a koś­ciec miękki i plastyczny. Wskutek tego każda dłuższa, nieprawi­dłowa postawa przy siedzeniu może wpływać deformująco na kręgosłup. W tym okresie trwa jeszcze proces wyrastania zębów stałych, łatwo więc o deformację uzębienia, o którą z dużą staran­nością powinni dbać rodzice. Dziecko używa dużo ruchu, dzięki temu nabiera sprawności ruchowej, zwiększa pojemność płuc i objętość klatki piersiowej.

Do prawidłowego funkcjonowania dziecko potrzebuje racjo­nalnego rozkładu dnia. Poza nauką musi mieć dużo ruchu, roz­rywki i czasu na wypoczynek regenerujący siły. Ważne jest rów­nież psychiczne samopoczucie dziecka, świadomość, że jest ko­chane, że rodzice są mu oddani, że ma nie tylko zapewnioną opiekę, ale również serdeczność i troskę (M. Żebrowska, 1966).

Dużą rolę w rozwoju fizycznym dziecka odgrywają ćwicze­nia fizyczne stosowane z umiarem i dobierane do indywi­dualnych możliwości. Szczególną rolę spełniają ćwiczenia korek­cyjne, poprawiające postawę dziecka, która nie zawsze jest pra­widłowa. Dzieci łatwo się męczą, nie należy więc stosować zbyt forsownych ćwiczeń gimnastycznych, należy je różnicować, uroz­maicać, aby chętnie się nimi zajmowały.

Praca szkolna dziecka rozpoczynającego naukę nakła­da nań wiele obowiązków, wymaga punktualności, dokładności. Dziecko wchodzi w inną formę zajęć niż dotąd. Jego praca jest oceniana, nie może więc jej lekceważyć lub wykonać niedokład­nie, jeśli nie chce mieć przykrości. Coraz mniej jest czasu na zabawę, bo przybywa obowiązków szkolnych i domowych.