OKRESY ROZWOJU DZIECI I MŁODZIEŻY

Rozwojem nazywamy zmiany zachodzące w jednostce wraz z jej wzrostem. Obserwując dziecko widzimy, jak z zupełnie nie­dołężnego osobnika zdanego na opiekę dorosłych wyrasta samodzielna istota, rozumna i działająca zgodnie z wymaganiami śro­dowiska.

Chociaż rozwój przebiega w sposób ciągły, można w nim jed­nak wyodrębnić poszczególne okresy charakteryzujące się spe­cyficznymi cechami, zwanymi właściwościami wieku. Zmiany roz­wojowe w początkowym okresie życia zachodzą bardzo szybko i okres pół roku dla niemowlęcia jest czasem dużych zmian. Ten sam. okres w wieku 10 lat już nie ukazuje tak dużych zmian. Zmiany jakie następują w dziecku w związku z rozwojem, nie są tylko zmianami ilościowymi, ale również jakościowymi.

Niemowlę nie jest dokładną kopią człowieka dorosłego, ma inne proporcje ciała, inny stosunek do siebie poszczególnych części ciała i narządów. Również jakościowo różni się od czło­wieka dorosłego, szczególnie gdy chodzi o funkcje wszystkich narządów, jak np. gruczołów dokrewnych, układu nerwowego czy innych. Także życie psychiczne niemowlęcia i dziecka w później­szych okresach rozwoju jest inne niż człowieka dorosłego. Dziec­ku brak doświadczeń, które dopiero zdobywa w czasie swego ży­cia; inaczej przebiegają jego procesy psychiczne, inaczej odbiera bodźce, inaczej myśli itp. W wyodrębnionych okresach rozwojo­wych rejestruje się zmiany, jakie następują w organizmie zarów­no fizyczne, jak i psychiczne. Poszczególne okresy rozwojowe nie odcinają się od siebie w sposób ostry; jeden przechodzi w dru­gi bez wyraźnie rysujących się granic. Podczas wykonywania jed­nych czynności dziecko może się znajdować na wyższym pozio­mie, a przy innych na niższym. Do pewnych czynności fizycznych,’ czy umysłowych, dziecko dorasta szybciej, do innych wolniej. Trudno tu ustalić jakieś zasady, ponieważ rozwój zależy od dys­pozycji indywidualnych osobnika.

Mimo braku ostrych granic między okresami rozwojowymi oraz różnic indywidualnych w przechodzeniu z jednego okresu do drugiego można jednak wyodrębnić pewne etapy rozwojowe, charakteryzujące się specyficznymi cechami. Rozwój psychiczny jest procesem, w którym zmiany ilościowe zachodzące w organiz­mie przechodzą w zmiany jakościowe. Najważniejsze z tych zmian decydują o przejściu z jednego etapu w drugi, czyli z jednego okresu rozwojowego do drugiego.

Za podstawę podziału na okresy rozwojowe przyjęto współcześnie przemiany zachodzące w psychice dziecka, rodzaj jego dzia­łalności i stosowane formy oddziaływania wychowawczego. Przy­jęta kryteria podziału na okresy są więc następujące (M. Żebrow­ska, 1966): ‚

a)    sposób poznawania przez dziecko otaczającej rzeczywistoś­ci,

b)    główny rodzaj działalności dziecka,

c)    stosowane metody oddziaływania wychowawczego.

Na podstawie powyższych kryteriów wyodrębniono w rozwoju psychicznym dzieci i młodzieży następujące okresy:

  1. Okres niemowlęcy                 ? pierwszy rok życia.
  2. Wiek poniemowlęcy ? od pierwszego do trzeciego roku.
  3. Wiek przedszkolny                ? od trzeciego do siódmego roku.
  4. Młodszy wiek szkolny ? od 7 do 11?12 lat.
  5. Okres dorastania                    ? od 11?12 lat do 17?18 lat.

W dalszych rozważaniach nad rozwojem psychicznym będzie­my omawiali wymienione okresy. Wiek poniemowlęcy jest czę­sto określany jako wiek żłobkowy, ponieważ dziecko w tym cza­sie najczęściej wychowywane jest w żłobku. Okres dorastania młodzieży często określany jest jako okres dojrzewania, ponie­waż w tym czasie młodzież dojrzewa biologicznie.

W każdym z tych okresów występują inne sposoby poznawa­nia świata, jak i inny rodzaj dominującej działalności. Na przy­kład w wieku przedszkolnym podstawową formą działania dziecka jest zabawa, w szkolnym ? nauka, a w młodzieżowym przygoto­wanie do zawodu i do pełnienia ról społecznych.

Również inne metody oddziaływania wychowawczego stosuje się do dziecka w wieku poniemowlęcym, w którym zdobywa umiejętności mowy i chodzenia, a inne w okresie przedszkolnym. Nie można także metod stosowanych do dzieci odnosić do mło­dzieży, która wymaga innego podejścia do niej, bardziej uzasad­nionych argumentów; staje się samodzielna i dąży do niezależ­ności.

Nie należy sądzić, że podstawą wyróżnienia poszczególnych okresów jest rozwój jednej pojedynczej właściwości psychicznej czy fizycznej. W każdym okresie rozwojowym bierze się pod uwagę całokształt zmian świadczących o odmiennej charaktery­styce dziecka w danym wieku.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.