Niektórzy z żałobników będą musieli przylecieć sa­molotem, a wszyscy, którzy biorą udział w ceremonii pogrzebu, powinni być zaproszeni listownie lub tele­fonicznie. Konieczne będzie potwierdzenie, że są osią­galni i mogą przyjechać w wyznaczonym terminie.

Zamieszczenie ogłoszeń

Przedsiębiorca pogrzebowy może zorganizować zamieszczenie ogłoszenia w gazecie krajowej lub lo­kalnej. Może zająć się kwiatami, transportem żałob­ników i ich zakwaterowaniem.

Wieńce czy wiązanki

Jest w zwyczaju zamawianie kwiatów w kwiaciar­ni, ale niektórzy żałobnicy mogą przynieść swoje własne kwiaty z kwiaciarni lub z własnego ogrodu. Inni wolą wieniec i jeśli zabierają go do kościoła, po­winni przyjść wcześniej i położyć go przy trumnie obok innych kwiatów.

Ważne jest dołączenie do kwiatów kartki mówią­cej, kto je przysyła.

Msza

W kościele główni żałobnicy siedzą zwykle z przo­du. Ubrani są najczęściej na czarno. Pozostali nie mu­szą zakładać ciemnych ubrań. Mężczyźni noszą zwy­kle czarne lub ciemne krawaty, a kobiety czasem wo- alki. Nadal nosi się czarne opaski na ramieniu. Niekiedy uroczystość odbywa się w domu.

Zaproszenia

Zwykle poza ogłoszeniem prasowym nie zaprasza się nikogo poza krewnymi i bliskimi przyjaciółmi, którzy mogli nie zauważyć notatki w gazecie.

Miejsce pogrzebu i mszy

Zmarły mógł wyrazić przed śmiercią wolę bycia pochowanym w określonym miejscu, lub żeby msza była odprawiona w konkretnym kościele, czy nawet przez określonego księdza. Jeśli jakiekolwiek tego ty­pu prośby zostały wyrażone na piśmie, to jeśli jest to możliwe, powinny być respektowane i spełnione. Podkreślam: jeśli to możliwe, bo może być powód ta­ki, jak koszty.