Wprawdzie współcześnie wskazuje się na pracę kobiet jako na znak czasu, warto jednak przypomnieć, że od najdawniejszych czasów kobieta pracowała na równi z mężczyzną we wspólnym gospodarstwie ? warsztacie. To, co stanowi novum, to znacznie szerszy udział kobiet w pracy pozadomowej oraz fakt, że praca ta ma charakter aktywności kwalifikowanej.
Chociaż zjawisko pracy zawodowej kobiet jest czymś powszechnym w naszych warunkach, to jednak często występują wobec niej negatywne postawy. Jednym z argumentów jest twierdzenie o ograniczonych zdolnościach kobiet. Doświadczenia chociażby II wojny światowej, kiedy to kobiety zastąpiły mężczyzn na wszystkich stanowiskach pracy, przeczą temu twierdzeniu. W warunkach polskich obserwuje się ponadto, że wykształcenie kobiet nie ustępuje wykształceniu mężczyzn. Nie docenia się również pracy domowej, która wymaga wielorakich, złożonych i skomplikowanych czynności. Wymienia się aż 8 głównych rodzajów prac składających się na prowadzenie gospodarstwa domowego. Nie zwraca się również uwagi na fakt, że ciężar pracy domowej gospodarstwa składającego się z 4 osób równy jest ciężarowi pracy robotnika w przemyśle metalowym. Czas zużywany na prace w gospodarstwie domowym w ciągu roku równy jest czasowi zużywanemu przez całą ludność pracującą w tym samym okresie, jak to obliczono np. we Francji.
Równocześnie z tych podwójnych etatów wynikają określone skutki. W czym się one wyrażają? Na pierwszy plan wysuwa się przede wszystkim gorszy stan zdrowia kobiet. Objawami zewnętrznymi tych konsekwencji jest zwiększona zachorowalność, osiągająca swoje najwyższe nasilenie między 25 a 34 rokiem życia kobiet. Z tym wiąże się duża częstotliwość absencji. Charakterystyczne jest jednak to, że przy tych samych jednostkach chorobowych nieobecność kobiet w pracy jest krótsza niż mężczyzn. Oczywiście trzeba pamiętać, że absencja kobiet jest determinowana przez wiek oraz liczbę dzieci. Inną konsekwencją jest tzw. stan przemęczenia, powodujący choroby, a także nerwice. W końcu u wielu kobiet występuje brak ciągłości pracy na skutek różnego rodzaju urlopów.
Kobieta jako pracownica ceni sobie przede wszystkim stosunki międzyludzkie w pracy. Gotowa gorzej zarabiać za cenę posiadania ludzkiego szefa. W pracy jest dokładna, chętnie włącza się do prac społecznych. Pracami przeciwwskazanymi dla niej są prace wymagające dużego wysiłku, w pozycji wymuszonej, stojącej, narażające na wstrząsy, trzyzmianowe, chemicznie szkodliwe. Z uwagi na ciąże groźny może być nadmierny hałas, napromieniowanie.
Czym charakteryzuje się praca kobiet w poszczególnych stadiach rozwoju zawodowego? Między 18 a 25 rokiem życia kobieta jest lepszym pracownikiem niż mężczyzna. Mężczyzna bowiem wobec perspektywy wojska często lekceważy pracę. Natomiast pracownica w wieku 25?35 lat, w związku z założeniem rodziny, zaczyna często opuszczać pracę, korzysta z urlopu macierzyńskiego. Z uwagi na urlop często do ostatniej chwili przed urodzeniem pracuje, co wpływa niekorzystnie na poród, a tym samym i na stan zdrowia dziecka. Po urlopie macierzyńskim nie powinno się kobiety obciążać pracą społeczną, gdyż stanowi to dla niej dodatkowe zaabsorbowanie. Nie należy też kobiety zatrudniać na trzy zmiany. Ważne jest także zapewnienie różnych usług na terenie zakładu pracy. W wieku 40?55 lat kobieta może powrócić do pełnej aktywności. Należy jej jednak zapewnić obok pomocy lekarskiej, szczególnie ginekologicznej, także psycho-pedagogiczną, związaną z wychowaniem dzieci.